Klasyczny poza konkurencją

Ludzie dbają o swoje ręce i paznokcie od niepamiętnych czasów. Trzy tysiące lat temu mody starożytnego Egiptu i Chin przeprowadziły procedury pielęgnacji i dekoracyjnego projektowania paznokci. Historia najpopularniejszej metody - cięcia manicure - sięga jednak roku 1830, kiedy europejski lekarz dr Zittts zaczął używać metalowych narzędzi do nożyczek i otaczającej ich skóry: nożyczek i kopyt. Dokonano tego nie ze względów estetycznych, ale w celu zapobiegania chorobom skóry.

Pod koniec XIX wieku „metoda Zittza” wykroczyła poza ramy profesjonalnej praktyki medycznej, ale także poza ramy geograficzne - przycięty manicure stał się popularną procedurą wśród kobiet w Europie i Ameryce. Z biegiem lat, rozwój światowej sztuki manicure, bardziej delikatne metody zastąpiły „radykalne” krawędzie. W Rosji klasyka pozostaje bezkonkurencyjna, więc nic dziwnego, że na Zachodzie przycięte manicure często nazywane są „rosyjskimi”.

Sekret popularności klasycznego manicure obosiecznego jest prosty: prosta procedura za pomocą elementarnego zestawu narzędzi jest w stanie w krótkim czasie doprowadzić paznokcie o dowolnym stopniu (nie) pielęgnacji w pełnej kolejności. Jednocześnie z technologią cięcia manicure wiąże się szereg zagrożeń, których można uniknąć tylko pod warunkiem ścisłego przestrzegania surowych zasad.

Główną cechą klasycznego manicure, która odróżnia go od innych rodzajów, jest metoda obróbki skórek - cienka warstwa martwej skóry pokrywająca podstawę paznokcia jest odcięta specjalnymi kleszczami do manicure po zmiękczeniu skóry w ciepłej wodzie. Przy niewystarczających umiejętnościach istnieje wysokie prawdopodobieństwo uszkodzenia skóry, co może prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji: od powstawania zadziorów po infekcje i naruszenia wzrostu paznokcia. Dlatego obrzezany manicure powinien być wykonywany tylko przez wykwalifikowanego mistrza za pomocą profesjonalnych narzędzi, które zostały gruntownie zdezynfekowane. Jeśli zależy Ci nie tylko na wyglądzie, ale także na zdrowiu paznokci, regułą jest regularne odwiedzanie salonu paznokci. Standardowa procedura klasycznego manicure wykonywana przez mistrza trwa od 40 do 60 minut, więc wizyta w salonie z łatwością dopasuje się do Twojego harmonogramu na tydzień.

Jak każdy inny, klasyczny manicure rozpoczyna się od przygotowania dłoni i paznokci: stary lakier do paznokci należy usunąć z paznokci zmywaczem do paznokci, umyć ręce mydłem antybakteryjnym i użyć pędzla do czyszczenia paznokci.

Wysuszyć paznokcie i dopasować długość i kształt. Najlepiej jest to zrobić tylko poprzez złożenie. Najpierw gruby pilnik do paznokci stosuje się na tekturowej lub plastikowej podstawie z drobnoziarnistą powłoką „mineralną” (nie więcej niż 100), a następnie do polerowania krawędzi paznokci delikatnym szklanym lub ceramicznym pilnikiem do paznokci. Jeśli jednak konieczne jest znaczne zmniejszenie długości gwoździ, nie można zrezygnować z narzędzi skrawających. W tym przypadku ważne jest, aby nożyczki do manicure lub szczypce, którymi mistrz obcinał paznokcie, były wysokiej jakości i ostre. Tępe narzędzie nie tnie, ale spłaszcza płytkę paznokcia, przesuwając warstwy względem siebie - jest to obarczone rozwarstwieniem paznokci.

Ważnym etapem klasycznego manicure jest kąpiel ręczna. Do ciepłej wody dodaje się środki keratolityczne, które pomagają zmiękczyć szorstką skórę wokół paznokci. Aby wzmocnić cienkie lub łamliwe paznokcie, do roztworu dodaje się sól morską, a różne oleje i ekstrakty ziołowe stosuje się do nawilżania i odżywiania. Specjalne sole do kąpieli do manicure mogą zawierać dodatkowe składniki odżywcze, wybielające, oczyszczające, nawilżające, kojące i inne składniki „kogo to obchodzi”. Dodawanie mydła do wody jest powszechne, ale niepożądane: alkaliczny roztwór wysusza skórę i paznokcie. Możliwe jest przygotowanie naskórka do obróbki nawet bez „zabiegów wodnych”, środek zmiękczający nakłada się bezpośrednio na zgrubne obszary skóry i starzeje przez kilka minut.

Kluczowym momentem przyciętego manicure, który jest również najbardziej odpowiedzialny, jest mechaniczne usunięcie naskórka za pomocą pincety do manicure. Ponieważ istnieje ryzyko obrażeń skóry (które zmniejsza się do zera przy wysokim profesjonalizmie mistrza), należy przestrzegać standardów bezpieczeństwa. Ręce klienta i mistrza są traktowane środkiem antyseptycznym, który można dodać do kąpieli do manicure. Narzędzia muszą być wysokiej jakości, naostrzone i dokładnie zdezynfekowane. Na stole należy przygotować nadtlenek wodoru i olej do gojenia ran.

Ponadto konieczne jest perfekcyjne opanowanie techniki usuwania naskórka: jakość wyniku, która przejawia się 3-4 dni po manicure, zależy od dokładności ruchów mistrza. Idealną techniką atraumatycznego usuwania skórek jest „metoda narożna” opracowana przez rosyjskiego specjalistę Witalija Solomonowa. Prosta i skuteczna technologia w ostatnich latach jest szeroko stosowana na świecie. Podsumowuje wszystkie zgromadzone doświadczenia związane z obrzeżonym manicure i eliminuje typowe błędy, które psują reputację klasycznej metody.

Zmiękczony naskórek jest oddzielany od powierzchni paznokcia metalową łyżeczką i nadaje mu maksymalną pozycję pionową. Szczypce do manicure wykonują cięcie naskórka prowadzącego na prawym wałku paznokcia, podczas gdy pięta szczypiec musi być ustawiona pod kątem 40-50 stopni względem linii naskórka. W kolejnych sekcjach kąt nachylenia szczypiec stopniowo zmniejsza się do zera stopni w obszarze środkowej osi gwoździa i stopniowo wzrasta do 40-50 stopni do lewego wałka gwoździa. W tym przypadku dolna gałąź szczypiec przylega do powierzchni gwoździa, ślizgając się wzdłuż niej, a górna jest dociskana do niego. W ten sposób uzyskuje się staranne cięcie, a nie „szczypanie” naskórka, wyklucza się uszkodzenie żywych tkanek, a zatem zapobiega się ryzyku zadziorów i urazów.

Natychmiast po usunięciu naskórka należy na niego nałożyć specjalny olej do skórek. Zapobiega to intensywnemu odparowaniu wilgoci ze świeżego cięcia i tymczasowo odgrywa rolę barierową w usuniętym skórze, zapobiegając przenikaniu zanieczyszczeń do niezabezpieczonego nabłonka.

Na koniec klasycznego manicure na dłonie i paznokcie nakłada się krem ​​nawilżający lub odżywczy, a następnie masuje dłonie i palce. Po usunięciu naskórka staje się dostępna żywa część paznokcia, w której zachodzi podział i wzrost komórek - korzeń i matryca paznokcia. Dlatego otwarta strefa kiełkowania płytki paznokcia na tym etapie dobrze pochłania przetarte składniki odżywcze. Ta procedura poprawia mikrokrążenie krwi i promuje intensywne odżywianie i regenerację skóry.

Cięcie manicure jest uważane za radykalną metodę pielęgnacji paznokci i ma wielu przeciwników. Jeśli pozwala na to stan paznokci, zaleca się stosowanie „bezpiecznych” metod, takich jak manicure europejski lub sprzętowy, jeśli to możliwe. Niektórzy mistrzowie ćwiczą manicure klasyczny tylko jako „karetkę pogotowia” do paznokci w przypadkach, gdy manicure nie był wykonywany przez długi czas (lub nigdy). Często elementy przycinanego manicure są łączone z innymi procedurami, na przykład po manicure europejskim niezdarny naskórek i kolce są cięte pincetą, której delikatne metody pielęgnacji nie są w stanie poradzić. Jednak w praktyce klasyczny manicure jest niezbędny dla osób z szybko rosnącymi, grubymi skórkami, podatnymi na ciężkie zgrubienie i powstawanie zadziorów.

Z zastrzeżeniem wszystkich niezbędnych warunków, klasyczny obrzeżony manicure nie jest bardziej niebezpieczny niż jakikolwiek inny rodzaj manicure, a także zapewnia niezrównany efekt higieniczny i estetyczny. Dlatego główna rada: uważaj na wybór salonu i mistrza, którym ufasz w swoje ręce.