Nie świeci, brudzi się, ściera, lakieruje.

Różnorodne lakiery cieszą oko i budzą nadzieję - na pewno będzie taki, który będzie idealnie pasował.

Różnorodne lakiery cieszą oko i budzą nadzieję - na pewno będzie taki, który będzie idealnie pasował. Pozostaje tylko zrozumieć...

Czy wybór to radość czy problem? Być może częściej drugi. Nie ma wyboru - nie ma problemu - to jest to, z czego są szczęśliwi. Obfitość, a czasem i nadmiar, pogrąża się w zamieszaniu. Ale wolność jest tylko pozorna, szybko zostanie ograniczona przez trudną rzeczywistość produkcyjną: dostępny sprzęt, technologie i materiały. Dodatkowo czynnik finansowy - widząc ceny, zdasz sobie sprawę, że niektóre oferty zniknęły. Czas porównać pozostałe opcje.

Główne cechy lakierów

Mechanizm mocujący - metoda formowania powłoki lakierniczej.

Czas utrwalania - czas, w którym lakier przechodzi ze stanu ciekłego do stałego.

Suche pozostałości - ilość lakieru pozostającego na materiale, który ma zostać uszczelniony po wyschnięciu (jako procent początkowej masy ciekłego lakieru).

Aby ułatwić zrozumienie tabel, należy rozważyć podstawowe pojęcia: właściwości lakierów, metody aplikacji i technologię lakierowania.

Właściwości i zastosowanie

1. Błyszczący lub matowy (który jest pod warunkiem efekt optyczny) Istnieją również szczegółowe opisy: „z jedwabisto-matowym połyskiem”, „lakier o wysokim połysku z dyspersją wodną z efektem lakieru UV”.

2). Materiały, na które nakładany jest lakier. Ważne tutaj właściwości powierzchni uszczelniającej - chłonne (papier, tektura) lub niechłonne (folie samoprzylepne, polietylen, tworzywa sztuczne, papier metalizowany). I nie zawsze mówimy o materiale „źródłowym” - lakier jest nakładany po operacjach wykończeniowych, które zmieniają właściwości powierzchni. Najczęstszym jest druk na papierze (materiał chłonny), a następnie laminowanie matową folią (papier laminowany ma już powierzchnię nieabsorbującą) i nakładanie selektywnego błyszczącego lakieru UV.

3). Dodatkowe właściwości folii lakierniczej, które określają przeznaczenie lakieru.

Dowolnie określamy pierwszą grupę właściwości „Odporność na uderzenia”. Bez względu na czynnik (temperatura, uderzenie mechaniczne, chemikalia itp.) Charakterystyka wskazuje, że po naświetleniu folia lakiernicza nie straci ani nie zmieni swoich pierwotnych właściwości: nie pęknie, nie oderwa podłoża, nie zmieni koloru żółtego, nie stanie się mętna, lepka itd.

• Do ścierania. Właściwość (w różnym stopniu) jest nieodłączna we wszystkich lakierach. Często wymagane jest, aby etykiety, opakowania i produkty intensywnie używane (foldery) nie utraciły swojej prezentacji przez długi czas. Wysoka odporność na ścieranie oznacza, że ​​podczas tarcia nie ma zadrapań na warstwie lakieru, a cząsteczki lakieru nie odklejają się na drukowanym materiale.
• Do odczynników chemicznych (alkohol, zasady, kwas, woda itp.).
• Do ogrzewania.
• Do niskich temperatur. Właściwie w produkcji opakowań produktów szybkiego zamrażania. W przypadku lakierów dyspersyjnych wskazać liczbę cykli zamrażania, które lakier może wytrzymać bez utraty właściwości.

Przydatność lakieru do stosowania w produkcji opakowań do żywności zależy od następujących właściwości.

• Zapach suchej powłoki lakierniczej. Oprócz braku zapachu ważne jest, aby składniki lakieru nie przenikały do ​​materiału drukowanego i do samego produktu. Zazwyczaj wskazują, że lakier otrzymał certyfikat do stosowania w druku opakowań do żywności do bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z produktami.
• Właściwości barierowe - zdolność folii lakierniczej do zapobiegania wchłanianiu substancji (wilgoci lub tłuszczu) do drukowanego materiału. Ta właściwość jest pożądana w branży opakowań, lakiery nakłada się na „wewnętrzną” stronę opakowania, aby substancje z produktu nie zostały wchłonięte przez tekturę. Obowiązkowa certyfikacja bezpośredniego kontaktu z żywnością.

4. Technologia lakierowania („Suchy” / „mokry”, selektywny / stały) i metoda aplikacji.

Lakierowanie „surowe na mokro” (lub „surowe na mokro”) - nakładanie lakieru na niesuszoną warstwę farby, czyli bezpośrednio po ostatniej farbie przed związaniem. Takie lakierowanie („w linii”) jest możliwe na maszynach wyposażonych w dodatkową sekcję lakierującą lub jeśli ostatnia sekcja drukująca maszyny offsetowej jest używana do nakładania lakieru przez maszynę kolorową lub nawilżającą. Podczas lakierowania „na sucho” (lub „na mokro na sucho”) lakier nakłada się na wysuszoną warstwę farby na osobnej maszynie do lakierowania lub drukowania, skonfigurowanej do pracy z lakierem. Lakierowanie na sucho jest również możliwe „w linii” na maszynach z pośrednim suszeniem (które mają suszenie zainstalowane za ostatnią jednostką drukującą) lub na maszynach z dwoma modułami lakierniczymi (pierwszy lakier nakłada się „na mokro” na atrament, a następnie suszenie, drugi lakier - „Suszyć” i ponownie suszyć).

We wszystkich powyższych przypadkach lakier powinien dobrze zwilżyć uszczelnioną powierzchnię. Dlatego należy zwrócić uwagę na kompatybilność farb drukarskich i lakierów, szczególnie przy lakierowaniu w linii „mokrej” za pomocą lakierów dyspersyjnych i UV. Powinny one równomiernie zwilżyć wydruki w całym obszarze lakierowania. W rzeczywistości system wybiera „tusz drukarski - lakier” lub „tusz drukarski - lakier podkładowy - lakier UV” (jeśli mówimy o lakierowaniu UV w linii farb olejnych na maszynach z dwoma modułami lakierowymi). Specyfikacje atramentów często stwierdzają, że ta triada (na przykład offsetowe atramenty olejowe) nadaje się do lakierowania UV. Prawidłowość wyboru zależy od tego, jak technologicznie „bezchmurnie” pójdą lakierowanie, jakość powłoki i efekt wizualny. Dostawcy lakierów często zalecają takie systemy lub już przetestowane pary na podstawie wyników testów.

5. Lakier nakłada się na całą powierzchnię nadruku (solidny lakierowanie) lub w niektórych obszarach - selektywne (rozdrobniony). Oprócz efektu wizualnego i dekoracyjnego należy wziąć pod uwagę cechy technologiczne produkcji: może wymagać braku lakieru w miejscach przyszłego klejenia podczas drukowania opakowań lub ciągłe lakierowanie jest niepożądane przy użyciu cienkiego papieru. Czasami w specyfikacji producent wskazuje, że lakier dobrze nadaje się do lakierowania selektywnego.

6. W odniesieniu do metody aplikacji, następnie przeprowadza się lakierowanie przez sekcję drukującą maszyny offsetowej, sekcję lakierującą lub na oddzielnej maszynie lakierniczej.

W części drukarskiej lakier nakłada się przez kolorowy lub nawilżający. W pierwszym przypadku stosuje się bardziej lepkie lakiery, a opracowany system wałków umożliwia nakładanie lakieru nawet cienką warstwą. W związku z tym zużycie lakieru i grubość warstwy lakieru będą minimalne. Chociaż połysk może się zmniejszyć, gdy grubość nałożonej warstwy jest zmniejszona, podczas lakierowania cienkiego papieru wypaczonego z nadmiaru lakieru minimalna grubość warstwy jest zaletą, a nie wadą. Lakier do nakładania przez środek nawilżający ma niższą lepkość, ale jego warstwa będzie grubsza. Może być wymagana ponowna konfiguracja nawilżacza (zdejmij rolki, wymień lub zdejmij pokrywy, odizoluj koryto, ponownie skonfiguruj system recyrkulacji, kontroli temperatury itp.).

Sekcje powlekania mają różne systemy podawania i dozowania lakieru, odpowiednio, parametry aplikacji (ryc. 1).

Ponieważ wszystkie systemy są przeznaczone do lakierów o różnych lepkościach, parametr jest zawsze wskazywany. Ale jeśli w specyfikacji podano lepkość, należy ją podać zgodnie z jakim standardem i w jakiej temperaturze, ponieważ lepkość lakierów zmienia się w zależności od niej. Chociaż istnieje kilka standardów pomiaru lepkości, wartość lepkości mierzona na lejku 4 mm w temperaturze 20 ° C (DIN 4) jest częściej wskazywana.

Czasami producent wskazuje czas wiązania. Jest to szczególnie ważne w przypadku lakierów wodorozcieńczalnych. Jeśli są nakładane „na mokro”, a czas wiązania jest zbyt krótki, warstwa lakieru będzie zakłócać usuwanie produktów utleniania z leżących poniżej warstw farby i osnowy („skórki pomarańczowej”).